دوره 2، شماره 3، 1401، صفحات 18 - 26

نویسندگان : علی صالح اوحدی فر* ¹

چکیده :
فقر و توان‌بخشی درصد قابل‌توجهی‌ از جمعیت از افراد کشورهای درحال‌توسعه را شامل می‌شوند. بااین‌وجود اغلب در سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌ها مغفول می‌‌مانند. آنچه بیش از هر چیز افراد دارای معلولیت را با مشکل مواجه می‌‌سازد، نه‌تنها اختلالات و تفاوت‌های جسمی‌ و فیزیکی‌ آنان نیست، بلکه نگرش‌ها و برخورد‌های منفی‌ و ساختار‌های نامناسب اجتماعی است که فرصت‌های زندگی‌ را از دسترس آن‌ها خارج و منجر به انزوا و طرد افراد دارای معلولیت از جامعه و محیط اطراف می‌‌شود. لذا بهترین کار جهت کمک به این افراد شناخت مبتنی‌ بر واقعیات و آگاهی‌ از حقوق و توانایی آن‌هاست. در کنوانسیون حقوق معلولان، \"افراد دارای معلولیت شامل کسانی‌ می‌‌شوند که دارای نواقص طویل‌المدت فیزیکی‌، ذهنی‌، فکری یا حسی می‌‌باشند که در تعامل با موانع گوناگون امکان دارد مشارکت کامل و مؤثر آنان در شرایط برابر با دیگران در جامعه متوقف گردد.\"برنامه اقدام جهانی‌ برای فقر و توان‌بخشی، قوانین استاندارد برابر سازی فرصت‌ها، اعلامیه حقوق معلولان و درنهایت کنوانسیون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت جنبه‌های مختلف حقوق افراد دارای معلولیت در تمامی‌ ابعاد زندگی‌ را تدوین نموده‌اند. امروزه مشارکت افراد دارای معلولیت در تمام سطوح جامعه و عادی‌سازی آنان در برنامه‌ها و قوانین، از سیاست‌های اصلی‌ توسعه‌ای می‌‌باشد. در سال‌های اخیر توجه روزافزونی نسبت به دستیابی افراد دارای معلولیت به استانداردهای زندگی‌ و دستیابی به فرصت‌ها بر پایه برابر با دیگران شده است که می‌‌تواند در بهبود زندگی‌ ایشان مثمر ثمر واقع شود.

کلمات کلیدی :
توانبخشی، اسناد بین المللی، کودکان، قانون جامع حمایت از معلولان.