تاثیر پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر خودپنداره تحصیلی دانش‌آموزان پسر ابتدایی
دوره 4، شماره 10، 1403، صفحات 1 - 7
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، واحد تهران، دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 کارشناسی، گروه علوم تربیتی، واحد سقز، دانشگاه آزاد اسلامی، سقز، ایران
3 دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان پسر ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس از بین افراد داوطلب واجد شرایط تعداد ۳۰ نفر وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه خود پنداره تحصیلی لیو و وانگ (۲۰۰۵) بود. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای و به مدت ۵ هفته متوالی (هر هفته ۲ جلسه) تحت آموزش برنامه سازگاری اجتماعی (نجاری و همکاران، ۱۳۹۷) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و با نرم‌افزارspss نسخه ۲۳ صورت گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد از مداخله پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر خود پنداره تحصیلی دانش آموزان معنادار بود. درواقع بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت که پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی روش مداخله‌ای مناسبی برای ارتقای خود پنداره تحصیلی دانش آموزان پسر است.
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان پسر ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس از بین افراد داوطلب واجد شرایط تعداد ۳۰ نفر وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه خود پنداره تحصیلی لیو و وانگ (۲۰۰۵) بود. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای و به مدت ۵ هفته متوالی (هر هفته ۲ جلسه) تحت آموزش برنامه سازگاری اجتماعی (نجاری و همکاران، ۱۳۹۷) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و با نرم‌افزارspss نسخه ۲۳ صورت گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد از مداخله پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر خود پنداره تحصیلی دانش آموزان معنادار بود. درواقع بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت که پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی روش مداخله‌ای مناسبی برای ارتقای خود پنداره تحصیلی دانش آموزان پسر است.
کلمات کلیدی :
سازگاری اجتماعی، خود پنداره تحصیلی، دانش اموزان پسر، مقطع ابتدایی
سازگاری اجتماعی، خود پنداره تحصیلی، دانش اموزان پسر، مقطع ابتدایی