دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : منصور سلطانی نژاد* ¹ ، مینا دلربا ²

چکیده :
اضطراب ابتلا به بیماری، یکی از نشانه‌های بالینی در بیماری‌های ویروسی مانند کروناویروس است که با تضعیف سیستم دفاعی بدن می‌تواند پیش¬زمینه ابتلا به بیماری باشد. در دانش آموزان با توجه به حضور فعال اجتماعی در مراکز آموزشی، علم به این موضوع که چه عوامل زمینه¬ای منجر به ایجاد بستر اضطراب کرونا می¬شود از اهمیت ویژه¬ای برخوردار است. در همین راستا، هدف این پژوهش، بررسی این موضوع است که آیا بین تاب¬آوری و حمایت اجتماعی دانش آموزان با اضطراب کرونا رابطه معناداری وجود دارد یا خیر؟ مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش¬آموزان شهر مشهد است. با روش نمونه‌گیری خوشه¬ای ابتدا از ناحیه¬های مختلف یک ناحیه به‌تصادف انتخاب شد و در ادامه از مدارس پسر موجود در مقطع متوسطه اول، یک مدرسه به‌تصادف انتخاب شد که 150 نفر از دانش¬آموزان به‌تصادف از سه‌پایه تحصیلی متفاوت، انتخاب شدند. در این پژوهش، از مقیاس اضطراب بیماری کرونا(CDAS)، مقیاس تاب¬آوری کانر ودیویدسون(CD_RSC) و پرسشنامه حمایت اجتماعی(SSA) استفاده شد. روش آماری: برای تجزیه‌وتحلیل داده¬ها، از مدل آماری رگرسیون چندمتغیری به‌منظور مشخص کردن رابطه¬ی متغیرهای موردنظر، با استفاده از نرم‌افزار SPSS-19 صورت گرفت. نتایج: تحلیل یافته‌ها نشان داد بین تاب¬آوری و حمایت اجتماعی دانش آموزان با اضطراب کرونا رابطه معناداری وجود دارد (05/0>P). بحث: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، از آموزش¬های مبتنی بر تاب¬آوری و بهبود حمایت اجتماعی می¬توان برای اضطراب کرونا در دانش¬آموزان استفاده کرد.

کلمات کلیدی :
دانش¬آموزان، تاب¬آوری،حمایت اجتماعی، اضطراب کرونا.