اثر بخشی آموزش غیررسمی گروههای دوستی درتربیت دینی دانش آموزان متوسطه
دوره 4، شماره 10، 1403، صفحات 69 - 90
1 استادیار، گروه برنامهریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
2 دانشجوی دکتری، گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
چکیده :
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه گروههای دوستی به عنوان یکی از رویکردهای آموزشهای غیررسمی خارج از برنامه هفتگی مدارس به جهت تقویت تربیت دینی نوجوانان صورت پذیرفت. پژوهش حاضر باهدف اثربخشی برنامه گروههای دوستی بهعنوان یکی از رویکردهای آموزشهای غیررسمی خارج از برنامه هفتگی مدارس به جهت تقویت تربیت دینی نوجوانان صورت پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان پسر سال اول متوسطه (پایه هفتم) شهر جاجرم با نمونهای به حجم 30 نفر با جایگزینی تصادفی انتخاب و در دو گروه (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. هفت پرسشنامه استفادهشده برگرفته از هفت پودمان آموزشی که شامل یک پرسشنامه محقق ساختهشده، یک پرسشنامه اصلاحشده و پنج پرسشنامه استانداردشده بود. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادههای پژوهش، از شاخصهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی جهت بررسی و آزمون فرضیهها استفادهشده است. متغیرهای پژوهش دارای زیر مؤلفههایی بودند و با گروه کنترل مقایسه شدند، بهمنظور تحلیل دادهها و آزمون فرضیات از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. سپس در صورت معناداری نتیجه آزمون مانکوا، از آزمون تحلیل واریانس تک متغیری بهمنظور نشان دادن اینکه معناداری بیشتر در کدامیک از متغیرهای وابسته است، استفاده شد. برای تحلیل کلیه داده از نرمافزار SPSS نسخه 18 استفاده گردید. نتایج پژوهش بر اساس هفت فرضیه تحقیق نشان داد که ميتوان نتيجه گرفت: ارائه مداخله آموزش برنامه گروههای دوستی باعث افزایش عملکرد حافظه، خلاقیت، زیست روشمندانه، راهبردهای یادگیری، ترجیح کارگروهی و کاهش پرخاشگری آزمودنيها است. همچنین آموزش برنامه گروههای دوستی بر الگوگیری صحیح دانش آموزان پسر سال اول متوسطه تأثیر دارد. نتایج : نتایج پژوهش بر اساس هفت فرضیه تحقیق نشان دادکه ميتوان نتيجه گرفت: ارائه مداخله آموزش برنامه گروههای دوستی باعث افزایش عملکرد حافظه ،خلاقیت ،زیست روشمندانه ،راهبردهای یادگیری، ترجیح کارگروهی و کاهش پرخاشگری آزمودنيها است. همچنین آموزش برنامه گروه های دوستی بر الگوگیری صحیح دانش آموزان پسر سال اول متوسطه تاثیر دارد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه گروههای دوستی به عنوان یکی از رویکردهای آموزشهای غیررسمی خارج از برنامه هفتگی مدارس به جهت تقویت تربیت دینی نوجوانان صورت پذیرفت. پژوهش حاضر باهدف اثربخشی برنامه گروههای دوستی بهعنوان یکی از رویکردهای آموزشهای غیررسمی خارج از برنامه هفتگی مدارس به جهت تقویت تربیت دینی نوجوانان صورت پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان پسر سال اول متوسطه (پایه هفتم) شهر جاجرم با نمونهای به حجم 30 نفر با جایگزینی تصادفی انتخاب و در دو گروه (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) قرار گرفتند. هفت پرسشنامه استفادهشده برگرفته از هفت پودمان آموزشی که شامل یک پرسشنامه محقق ساختهشده، یک پرسشنامه اصلاحشده و پنج پرسشنامه استانداردشده بود. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادههای پژوهش، از شاخصهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی جهت بررسی و آزمون فرضیهها استفادهشده است. متغیرهای پژوهش دارای زیر مؤلفههایی بودند و با گروه کنترل مقایسه شدند، بهمنظور تحلیل دادهها و آزمون فرضیات از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. سپس در صورت معناداری نتیجه آزمون مانکوا، از آزمون تحلیل واریانس تک متغیری بهمنظور نشان دادن اینکه معناداری بیشتر در کدامیک از متغیرهای وابسته است، استفاده شد. برای تحلیل کلیه داده از نرمافزار SPSS نسخه 18 استفاده گردید. نتایج پژوهش بر اساس هفت فرضیه تحقیق نشان داد که ميتوان نتيجه گرفت: ارائه مداخله آموزش برنامه گروههای دوستی باعث افزایش عملکرد حافظه، خلاقیت، زیست روشمندانه، راهبردهای یادگیری، ترجیح کارگروهی و کاهش پرخاشگری آزمودنيها است. همچنین آموزش برنامه گروههای دوستی بر الگوگیری صحیح دانش آموزان پسر سال اول متوسطه تأثیر دارد. نتایج : نتایج پژوهش بر اساس هفت فرضیه تحقیق نشان دادکه ميتوان نتيجه گرفت: ارائه مداخله آموزش برنامه گروههای دوستی باعث افزایش عملکرد حافظه ،خلاقیت ،زیست روشمندانه ،راهبردهای یادگیری، ترجیح کارگروهی و کاهش پرخاشگری آزمودنيها است. همچنین آموزش برنامه گروه های دوستی بر الگوگیری صحیح دانش آموزان پسر سال اول متوسطه تاثیر دارد.
کلمات کلیدی :
تربیت، نظام آموزش رسمی، آمورش غیررسمی، تربیت دینی، برنامه گروههای دوستی.
تربیت، نظام آموزش رسمی، آمورش غیررسمی، تربیت دینی، برنامه گروههای دوستی.