هدف این پژوهش، بررسی تفاوت‌های جنسیتی در عوامل پیش‌بینی کننده طلاق با تمرکز بر نقش حساسیت ارتباطی، خطاهای شناختی و نگرش به طلاق در زنان بود. این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع علی-مقایسه ای محسوب می شد. جامعه آماری شامل زنان مراجعه‌کننده به مرکز خانه سلامت و مشاوره سرای محله منطقه ۱۴ تهران در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ (حدود ۵۰۰ نفر) بود که از این تعداد، ۱۲۰ نفر (۶۰ زن متأهل و ۶۰ زن مطلقه) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های حساسیت ارتباطی (بایس و پارکر، ۱۹۸۹)، خطاهای شناختی (الیس، ۱۹۹۸) و نگرش به طلاق (کینایرد و جرارد، ۱۹۸۶) گردآوری و با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین زنان متأهل و مطلقه از نظر حساسیت ارتباطی، خطاهای شناختی و نگرش به طلاق تفاوت معناداری وجود دارد. به‌طوری‌که میانگین نمرات حساسیت ارتباطی (مانند اضطراب جدایی و ترس از طرد)، خطاهای شناختی (ازجمله تعمیم افراطی و تفکر فاجعه‌آمیز) و نگرش مثبت به طلاق در زنان مطلقه به طور چشمگیری بالاتر بود. این نتایج بر اهمیت توجه به عوامل روان‌شناختی خاصِ زنان در پیش بینی طلاق تأکید می کند و می تواند مبنایی برای طراحی مداخلات آموزشی (مانند آموزش مهارت‌های ارتباطی و بازسازی شناختی) و سیاست گذاری های هدفمند در مراکز مشاوره خانواده، بهداشت و درمان باشد تا از این طریق، به کاهش نرخ طلاق و تقویت بنیان خانواده کمک شود.

تفاوتهای جنسیتی حساسیت ارتباطی خطای شناختی نگرش به طلاق عوامل پیش بینی کننده طلاق